ReWiA 2.0 html manual
------------------- Dopasowywanie profili Gaussa i Lorentza ------------------
Dopasowywania profili dokonuje komenda FIT. Posiada ona własne menu i
wyświetla własne parametry lokalne. Pozwala na jednoczesne
dopasowywanie do 10 zachodzących na siebie profili na raz. Każdy z tych
profili może być innego typu. Dopuszczalne są 3 typy profili : Gauss, Lorentz
i Gauss całkowy określone równaniami :
(x - x0)^2
Gauss(x) = A * exp(- ----------)
D^2
(x - x0)^2
Lorentz(x) = A / (1 + ----------)
D^2
CałkowyGauss(x) = erf(x + 0.5) - erf(x - 0.5)
erf(x) = A * całka (exp(-(((u-x0)/D)^2)), du) {-infty, x}
gdzie : x0 - położenie środka profilu (pole 1), A - głębokość profilu (pole
2), D - dyspersja profilu (pole 3). Pola profili są obliczane następująco :
area(Gauss) = area(CałkowyGauss) = A * D * sqrt(pi)
area(Lorentz) = A * D * pi
Wprowadzanie parametrów początkowych do tabeli profili
Pierwszą czynnością przy dopasowywaniu profili jest utworzenie tabeli
dopasowywanych profili przy pomocy opcji Assoc w komendzie FIT. Odpowiadając
na pytanie o numer widma należy wpisać numer pustego widma (bądź '.' w celu
wyświetlenia menu) a jako długość podać np. 100. W obecnej wersji ReWii tabela
profili przechowuje informację o wszystkich dopasowywanych profilach w widmie.
Można też taką tabelę wczytać z dysku i opcji Assoc podać numer widma pod
który została wczytana, a na pytanie o długość wcisnąć samo .
Następną czynnością jest wybór ilości (opcja Lines) i rodzaju linii (opcja
Options). W przypadku gdy w opcji Options nie jest ustawione automatyczne
nadawanie kształtu Gauss przy wprowadzaniu parametrów linii opcją X, należy po
ich wprowadzeniu wywołać opcję Edit i ręcznie wpisać żadany kształt do 1 pola
tabeli. Następnym krokiem jest określenie równania lokalnego kontinuum co
realizuje opcja Cont. Najprościej równanie wprowadza się metodą 2Points, która
polega na wskazaniu kursorem 2 punktów przez które przechodzi kontinuum,
naciskając Alt-spacja za każdym razem (lub prawy klawisz myszy). Po obliczeniu
przebieg lokalnego kontinuum jest wykreślany na ekranie. Jeśli jego przebieg
nas nie satysfakcjonuje można ponownie wywołać opcję Cont. Po ustaleniu
kontinuum należy zdefiniować obszar w widmie do którego będą dopasowywane
profile opcją lImits. Jeśli w opcji Options tak ustawiono to w trakcie
wprowadzania kontinuum metodą 2points (tylko tą metodą !) automatycznie
ustawiany jest obszar pomiędzy punktami prze które przechodzi kontinuum
(włącznie z tymi punktami).
Następnym krokiem jest wprowadzenie początkowych przybliżonych parametrów
linii opcją X. Najpierw jednak musimy opcją Mark wskazać w tabeli pierwszą
linię z grupy dopasowywanych (można użyć klawiszy '-' i '+' po prawej stronie
klawiatury) Po wywołaniu opcji X pyta się ona o przybliżoną pozycję każdej
linii. Należy teraz wskazać kursorem minimum lub maksimum tej linii i nacisnąć
Alt-X (lub jednocześnie lewy i prawy klawisz myszy). Spowoduje to wpisanie
wartości współrzędnej X do tabeli, a następnie jeśli ustawione (opcja Options)
jest automatyczne obliczanie Y i D zostaną wprowadzone przybliżone wartości
amplitudy (Y) i dyspersji (D). Jeśli nie jest to ustawione opcja X zapyta się
o te parametry. Należy mieć na uwadze, że czasami trzeba ręcznie wprowadzić
początkową przybliżoną wartość Y, gdyż opcja X nie uwzględnia zachodzenia na
siebie profili. Przykładem może tu być linia 2 z rysunku 6.1. Obliczona w
trybie automatycznym wartość Y byłaby ujemna (poniżej kontinuum), prawidłowa
zaś wartość powinna być dodatnia. Po wprowadzeniu parametrów wszstkich linii
opcję X należy przerwać klawiszem ESC. Można teraz sprawdzić poprawność
parametrów opcją Edit (i ewentualnie je poprawić) oraz opcją View (pamiętać o
uprzednim ustawieniu opcją Mark pierwszej dopasowywanej linii).
Po wykonaniu tych wszystkich czynności należy wywołać jeszcze raz opcję
Mark i ponownie wpisać numer pierwszej dopasowywanej linii w tabeli (z reguły
zero) a następnie wywołać opcję Fit. W trakcie dopasowywania wyświetlane są na
bieżąco numer iteracji i chi^2. W przypadku problemów w dopasowaniem w oknie
dialogu pojawia się komunikat o błędach. Z reguły jest to "Fit not reached
within specified number of iterations" (szczególnie przy całkowych gaussach)
świadczący o tym, że algorytm jest mało zbieżny. Nie oznacza to, że
dopasowanie jest złe. O jego jakości można się przekonać wywołując opcję View,
lub obserwując wartość chi^2 w trakcie dopasowywania.
Dopasowywanie fragmentów profili
Wielokrotnie zdarza się, że interesująca nas linia jest mocno spleciona z
innymi i użyteczny jest tylko jej fragment. W przypadku widm otrzymywanych z
kamer CCD lub Reticona lub satelity IUE możliwe jest, że któryś z punktów
widma należących do tej linii jest zły (np. hot pixel, reseaux mark). Obecna
wersja ReWii umożliwia ich pomijanie podczas dopasowywania. W tym celu należy
komendą APPEND dodać nowe pole do widma, komendą PTRS ustawić na nie wskaźnik
EPTR i ustawić wartości w tym polu na 1. Poniżej podano odpowiednią sekwencję
komend (dla widm IUE nie jest ona odpowiednia, gdyż pola ze współrzędnymi E
widma IUE już posiadają) :
APPEND cs:fdcnt(cs) 1
PTRS cs * * * * * * * fdcnt(cs)-1
SETA cs:(fdcnt(cs)-1) 1
Przed dopasowaniem fragment widma, który chcemy pominąć należy zaznaczyć w
następujący sposób : najechać kursorem na pierwszy punkt tego obszaru i
wcisnąć Ctrl-M, po czym najechać kursorem na ostatni punkt i wcisnąć Ctrl-F.
Widmo zostanie przerysowane, a punkty pomijane przy dopasowaniu będą kreślone
punktami. Obszarów takich może być dowolna ilość. Odblokowywanie odbywa się
tak samo, z tym, że zamiast Ctrl-F należy nacisnąć Ctrl-O.
Do rozplatania czasami może się przydać opcja Subtr odejmująca od widma
dopasowaną linię.